Op pad met OLAT, maar wel alleen!

	Datum:	26 feb 2021
	Naam:	Vresselse Hut – Zijtaart v.v.
	Organisator:	wsv OLAT
	Plaats:	St. Oedenrode e.o.
	Aantal km’s:	25
	Duur ±:	7 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

. . . . . . . . . . . . . . . . tjilp . . . . . .

Drie dagen wandelen; vrijdag, zaterdag en zondag; ’t lijkt wel Carnaval. Ik mag kiezen welke dag en omdat op vrijdag veel wandelaars op hun werk zijn, ga ik voor de vrijdag: corona-rustig.
Rond acht uur ben ik op de parkeerplaats van de Vresselse Hut. Het is er erg stil. Het eerste wat moet is een bezoek aan de dixie.; vervolgens wandelschoenen aan, elektronica aan, rugzak omhangen en we zijn weg.
Zo vroeg zijn er nog niet veel wandelaars te zien; ze zijn op één hand te tellen, inclusief mezelf. Het eerste deel gaat door de bossen: doodse stilte met uitzondering van wat vroege zangvogels. De temperatuur is – zeker in de bossen – goed te doen. Later zal ik merken dat in het open terrein langs sloten en bosranden het iets frisser is. Lang rusten op een bankje zit er niet in.

“OLAT-waardig”

De route bouwer heeft wel zijn best gedaan. Menig pad langs sloot of akker heeft een hoog moddergehalte. Ook zitten er stukjes route bij die je tweemaal moet lopen: langs de ene kant van de sloot heen en langs de andere sloot terug. Bij het intekenen voorde gps was ik toch erg benieuwd.
Om wat afwisseling in enkele rechte trajecten aan te bieden, werd geregeld een kleinen détour gemaakt om nadien weer op de rechte weg te belanden. Één staat me nog goed bij; die ging door een bosperceeltje waar – zo te zien – een bosbouwmachine aan het werk was geweest. Het reguliere paadje was op enkele plaatsen haast niet te zien. Of dit door de trajectbouwers was aangevraagd, zal wel altijd verborgen blijven.
Bij het intekenen van de route op de ‘kaart’, was dit in Zijtaart met al zijn smalle straatjes niet te doen. Achteraf ging ik dus ook de mist in. Ik zag 150 vóór het restaurant wel een recht-doorpijl, maar mijn gps zei linksaf. 150 m en dus vertrouwde ik mijn gps en ging linksaf. Helaas pindakaas, geen rust te bekennen. Uiteindelijk toch maar teruggevallen op de officiële route en ziedaar, de rust met dixie.

Mijn lunchplek

Na Zijtaart volgt een heel lang graspad door de velden om uiteindelijk via een stukje verharde weg weer diverse onverharde (modder-)(zand-)paden te bewandelen. Na zo’n 18 km vond ik een mooie picknicktafel in het zonnetje; tijd voor een uitgebreide lunch.
Vrij snel na de rust ga ik de fout in i.c. rechtdoor i.p.v. rechtsaf. Vlak voor een asfaltweg zie ik een pijlbordje hangen en – naar mijn gevoel – verkeerd om. Waarschijnlijk een grapjas geweest. Ik verhang het bordje en op de genoemde kruising ga ik rechtsaf, ook al zie ik geen bordje. Terwijl ik over de asfaltweg loop, bekruipt mij een onbehaaglijk gevoel: er klopt iets niet! Ik raadpleeg de gps en al snel wordt het me duidelijk: ik had vééél eerder rechtsaf moeten slaan en die pijl die “verkeerd” hing, was een pijl van de 35 km route en hing dus goed. Dus snel terug gewandeld, de 35km-pijl weer goed gehangen en door naar daar waar ik de fout inging. Resultaat: 1,5 km extra gewandeld. Nu ik het toch over de pijlen heb, dat was uitstekend gedaan. Dank hiervoor.

Het blijft mooi: natuur en zonneschijn!

Het laatste stuk bevatte weer veel Olat-waardige paden. Halverwege nog even gebruik gemaakt van een elektriciteitskastje als ruggensteun en met het zonnetje op het gezicht. Na de oversteek van de Lieshoutseweg duiken we de bossen weer in. Hier is het nu wat drukker geworden maar er is genoeg ruimte. Als we het bos verlaten is de parkeerplaats dichtbij. Al met al een mooie dag, een heerlijke wandeling en uiteindelijk een goed gevoel. Olat-routebouwer(-s), bedankt