Mijn ‘Waterloo’ in Haarsteeg

	Datum:	14/15 september 2019
	Naam:	De 80 van de Langstraat
	Organisator:	stg 80 van de Langstraat
	Plaats:	Waalwijk
	Aantal km’s:	26
	Duur ±:	ongeveer 5 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Na een goede voorbereiding maar met wat mindere berichten op zak, begonnen aan de 80 van de Langstraat. In de ochtend rugzak en tas gepakt; de rugzak zo licht als ’t kon. Na een rustige maaltijd rond 19:00 uur vertrokken naar Waalwijk, waar de tas wordt ingeleverd; geel 974.

Daarna is het wachten tot de kerktoren 8 keer slaat. Zo’n 200 meter van de Grotestraat vult zich langzaam met de lopers. Kort voor 20:00 uur wordt ik gevonden door Dirk en weldra is een vast groepje van het W4W-forum gevormd: Annika, Ineke, Eelko, Dirk en ondergetekende. Gelukkig voor mij is dat ieder zijn eigen tempo kan en mag lopen; bij de grote rusten komt het wel weer bij elkaar.

Klokslag 20:00 uur wordt het wandelpeloton gelost. Voor ons als laatste lopers duurt het toch nog 11 á 12 minuten voordat we startlijn – een scanmat – passeren, maar een kniesoor die daarover valt. In het begin blijft allen nog enigszins bij elkaar, al moet het personeel van de HUS – de Honden Uitlaat Service, een businessplan van Eelko en Dirk – geregeld met enkele honden méér meters maken.

De HUS in actie.

Na de commerciële lus van zo’n 7 km naderen we weer Waalwijk, waar ik de overige vier even kwijtraak. Met muziek in de oren kan ik lekker doorstappen. Wel krijg ik het idee dat ik de rugzak iets te vol/zwaar heb gemaakt. Op de finishlocatie, die daadwerkelijk nog 71 km ver weg is, komen Eelko, Dirk en ik weer bijeen.

Via het Halve Zolenlijntje komen we aan in Drunen. Hier wordt het tweetal onrustig en gaan op zoek naar het café “De 7 Lantaarns”. U mag zelf raden wat het doel is.  Ikzelf ga in mijn eigen tempo door, op zoek naar een opbeurend woord van een aalmoezenier.

Op de Bosscheweg – van Drunen naar Nieuwkuijk – laat de onderrug weten dat ie er is. Mijn gedachten gaan meer en meer naar de rug i.p.v. de finish. De doortocht over de Vliedberg kenmerkt zich door familie en bekenden, die allen een goed woordje voor mij hebben en me succes wensen.

Rond 00:00 uur bereik ik de eerste grote rust in de sporthal “Die Heygrave” op 20 km. Het is het razend druk. Ik heb het gevoel dat ik te vroeg ben t.o.v. vorige jaren. Ik kan nog net één stoel bemachtigen, waar ik ietwat uitgeput op neerval. Ineke en Annika zitten al binnen, Eelko en Dirk volgen niet veel later.

Na ruim een half uur te hebben gerust vertrekt eenieder richting de 2^e grote rust in “De Overlaat”. In het centrum van Vlijmen verlies ik mijn medewandelaars uit het oog. Mijn tempo zakt deels door de gesprekjes met kennissen langs de kant maar ook door een ongemakkelijk gevoel in de rug.

Van Vlijmen naar Haarsteeg – zo’n 1,5 km – is het ‘plussen en minnen en de interessante punten vasthouden’. Het is inmiddels erg stil op straat.  Plussen:  . . . . . .   Minnen: pijnlijke rug, komende onderzoeken, . . . . . .  Een interessant punt: volgend jaar is de 40^e 80 van de Langstraat en dat dat voor mij de 10^e in Waalwijk zou kunnen worden.

Aangekomen op post 7 in Haarsteeg staat mijn besluit vast: ik stop ermee! Het is 01:30 uur. Ik meld me af en na enige tijd wordt ik opgehaald door een buurtbus. Bij de Overlaat kan ik mijn tas ophalen en even later wordt ik afgezet bij mijn auto. Rond drie uur kan ik mijn gekwelde rug neerleggen in bed.

Natuurlijk baal je, maar beter zo dan nog 55 km wandelen in mineur.

Tot ziens in 2020.

De zondagmiddag toch nog op bezoek geweest bij de wandelaars. Zo’n 4 km vóór de finish langs de route in tuinstoeltjes de wandelaars aanmoedigen. Ook mijn wandelkompanen nog even “gecontroleerd” en goede moed ingesproken. Ze hebben het ruimschoots gehaald. Allen van harte geproficiteerd!