40 Trainingskilometers voor Nijmegen

	Datum:	17 juni 2017
	Naam:	6e Rivierentocht
	Organisator:	cwsv Prinses Marijke
	Plaats:	Geldermalsen-Culemborg
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	9 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Mijn keus is Helvoirt of Geldermalsen. De Tweedaagse van Helvoirt heb ik nog nooit gelopen en is lekker dichtbij. Edoch, het vooruitzicht dezelfde paden en zandvlakten te gaan bewandelen die door de week ook aan bod komen tijdens de wekelijkse trainingstochtjes maken me niet blij. Vrijdagavond valt de keus op Geldermalsen.

Ik ga voor de 40 km maar dan kan/mag ik pas om 08.00 uur starten. Dus schrijf ik in voor de 50 en mag ik al om 07.00 uur van start. Ik had al gezien dat de route van de 40 en de 50 identiek waren. Alleen had de 50 halverwege een extra lusje van 10 km.

Er is nog tijd voor een kop koffie en ik schuif aan bij de reeds aanwezige Henny en Anja. De rest van de tocht zie ik de dames geregeld op mijn netvlies verschijnen. Rond 07.00 uur wordt de route uitgedeeld en kan het wandelfestijn beginnen.

De eerste kilometers worden we door de buitenwijk van Geldermalsen richting de Linge gevoerd. Bij Tricht gaan we de Linge over en weldra komen we op het parcours van de Rode Kruis Bloesemtocht. Gelukkig gaan we niet door de bekende boomgaard; daar staan nu de sproeiers volop te spuiten.

Omdat ik ‘vergeten’ ben om mijn waterfles te vullen, duik ik na 6 km de eerste rust binnen om deze omissie weg te werken. De dames H&A zijn getroffen door de sfeer in De Hoenderik en blijven  hangen voor een kopje koffie. Ikzelf ga verder.

Al vrij snel wordt de Bloesemtochtroute weer verlaten en duiken we het Landgoed Heerlijkheid Mariënwaert in. Het asfalt is hier verdwenen en de route voert ons langs sloten, weiden, bruggetjes en bospercelen. De dijkjes worden bevolkt door kleine groepjes schapen, die heel verbaasd de kolonne wandelaars voorbij ziet komen. Van paniek is totaal geen sprake.

Na een verboden survivalbos annex hinderisbaan te hebben gepasseerd, verlaten we de slootkant en gaan we door een bos waar de nietige wandelaar verdwijnt tussen de hoge bomen en het hoge onkruid. Na diverse omzwervingen door de bossen en weiden, bereiken we eindelijk weer de ‘bewoonde wereld’.

Na wat kilometers asfalt wordt de eerste wagenrust bereikt. Een heerlijke koffie – zonder melk, die was nog niet gearriveerd – en een eigen boterham met pindakaas wordt soldaat gemaakt. Helaas was de bekende ‘Bossche Bol’ niet meer voorradig. Na de rust verdwijnen we in het Vretstrooi, een natuurgebied van het Gelderslandschap & Kastelen en volgen de diverse sloten en watergangen.

Aan het eind volgen we deels de N320, maar nadat we die hebben overgestoken, komen we weer in rustig gebied; oké, het is asfalt maar je kunt niet alles hebben. Het laatste deel richting ‘Caatje aan de Lek’, de rustpost, komt me heel bekend voor. In 2015 heb ik hier tijdens de Walk 4 Veterans wat meters weggewerkt.

Caatje aan de Lek

Vlak voor de rust word ik nog vastgelegd op de gevoelige plaat door de ‘hoffotograaf’ van de vereniging. Ik ben halverwege en kan nu , zo nodig, een rust van 10 km inlassen. In het etablissement – waar het helaas wemelt van de vliegen – wordt een kop koffie bestel waarna ook enkele delen van het meegevoerde lunchpakket weer verdwijnen.

Na enige tijd komen ook de dames H&A aan. Nadat ook zij hun – vloeibare – lunch hebben verorberd, gaan we gedrieën weer op weg. We volgen in eerste instantie de asfaltdijk, maar al gauw worden we de uiterwaarden ingestuurd.

Wel ‘Dijk’ geen Nijmegen

Het weer is uitzonderlijk; geen zon, licht bewolkt, wel lekker warm met geregeld een koel briesje. Omgevingsfactoren die de ‘echte‘ wandelaar wel kan waarderen. Nadat we de spoorlijn Den Bosch-Utrecht onderlangs zijn gepasseerd, gaat het rechtsaf en krijgen we een kijkje in de buitenwijken van Culemborg.

Kleine hofjes, straten die zijn voorzien van pallets waarin een grote variëteit aan bloemen te bewonderen zijn.  In de tuinen ook een grote bloemenpracht. Zo te zien een natuurbewuste bewonerspopulatie in Culemborg.

We verlaten Culemborg via een lange rechte weg richting de wagenrust van vanochtend. Ikzelf pak mijn eigen tempo op en stiefel zo de dames een eind voorbij. Bij een spoorwegovergang vlak bij de rustpost scheiden onze wegen. De dames vervolgen de route om op tijd op een feestje te zijn, ikzelf zoek de rustpost op. Op de post raak ik in gesprek met twee dames (ja ja, weer dames) die dit jaar voor het eerst in Nijmegen gaan lopen.

Wat kunnen vertellen over mijn ervaringen bij de N4D; voor wat het waard is. Nadat ook deze dames zijn vertrokken, het personeel van de post op  mijn enige minpuntje van de tocht gewezen: de afwezigheid van de Bossche Bol. Men zou het opnemen met de marsleiding.

Geen elektriciteit!

Ik vertrek en ga op zoek naar de laatste rust in Buurmalsen. Via de Platteweg – what’s in a name – loop ik een van nieuwkomers voor Nijmegen achterop. Tot in Buurmalsen lopen we samen. We passeren hele mooie stukjes natuur die het in een Bossche 100 niet slecht zouden doen. In die tijd krijg ik diverse vragen over Nijmegen. Mijn voornaamste tips geef ik prijs; zorg voor een hand-/theedoek die je nat ik je nek kunt leggen en . . . . . . . .  loop je eigen tempo en laat je niet gek maken. De rest gaat vanzelf.

In Buurmalsen is het heel rustig. De stroom is in de hele omgeving uitgevallen. Met twee cola’s en een bezoek aan een heel donker toilet, ben ik klaar voor de laatste 5 km. Die komen mij heel bekend voor. Via het drukke centrum, waarin de routepijlen vaak door de vele reclameborden niet opvallen, en zigzaggend door de buitenwijk/fabrieksterrein, wordt de finish eindelijk bereikt

Het is 16.00 uur wat inhoudt dat ik deze 40 km in 9 uur heb gelopen, zonder spierkramp of ander ongemak. Voor mij is dit een (hele) geruststelling om in Nijmegen goed aan de start te komen.

V.w.b. de tocht, hele mooie route en een sublieme bepijling. Gelukkig dat er nog zoveel vrijwilligers zich voor de wandelaar inzetten. Hiervoor hartelijk dank.

Bij het verlaten van het pand wordt ik nog even door de 1e/4e postbezetting er fijntjes op gewezen dat ik bij de volgende Rivierentocht aanwezig zal moeten zijn. Mijn ‘gezanik’ over die Bossche Bol wil ze volgend jaar pareren.
Eén tocht in 2018 staat dus al vast. Houdoe!