Herfstdagtocht sv De Lat

	Datum:	8 oktober 2016
	Naam:	Herfstdagtocht
	Organisator:	sv De Lat
	Plaats:	Omg. Berg en Dal
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	10 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Sunrise.

Na een aantal keren een aangepaste versie van de 40 km te hebben gelopen, dit jaar terug naar de originele route. En dat heb ik geweten. Om 07.00 uur me aangemeld en een kop koffie gedronken; je moet tenslotte in deze omgeving goed uitgeslapen zijn. Na wat praatjes met bekenden mochten we om 07.30 uur op pad. De 40 km-route werd dit jaar uitgereikt door Jannie; het zat er dit jaar niet in om mee te lopen. Jannie, beterschap.

Was het bij mijn vorige tochten mooi vlak en direct richting Breedeweg om daar de 60 km-route verder op te pakken, dit jaar was het al na zo’n 200 meter weinig vlak.  Al heel snel ging het bostrap op, bostrap af, heuvel op, heuvel af. Het had iets weg van Zuid-Limburg. Ook de vergezichten richting de Ooij-polder waren om te genieten. Inmiddels is de zon boven de kim gekomen en doet menige boompartij prachtig kleuren in de herfsttinten. Na een aantal flinke bulten zijn de spiertjes goed los.

Via Beek werd tenslotte de Duivelsberg genaderd. Hier moest toch nog even een tandje minder gelopen worden, maar met Ilonka in de achter-/voorhoede, wordt ook deze molshoop genomen.  Vanaf hier gaat het allemaal een stuk geleidelijker met hier en daar een mooi stukje asfalt. Via Duitsland wordt de eerste wagenrust bereikt. Hier wordt eenieder welkom geheten door Jannie. Tja, als je even niet kunt lopen, genieten in de verzorging is dan ‘the next best’. Na een boterham, een kop bouillon en een cola – ja ja, ik weet het, een hopeloze combinatie – ga ik verder op stap.

Zoek de ‘niet-witte’ koe.

Onderweg tref ik een mooie kudde koeien met – zoals in elke groep – het bekende “zwarte schaap”. Gelukkig graast hier de hele gemeenschap vredelievend naast elkaar. Op weg richting het Canadian War Cemetry and Memorial, moeten we een klein, rotsachtig paadje omhoog. Tot mijn verbazing komen halverwege enkele mountainbikers met ware doodsverachting omlaag. Ook zij genieten van de omgeving, al zal die uit bijna niets anders bestaan dan het rotspad vlak voor hun voorwiel.

Na een korte blik op de begraafplaats, gaat het via smalle veldpaadjes richting Groesbeek. Inmiddels wordt ik geregeld voorbij gerend door ultralopers, die de 40 of 60 km zoveel mogelijk looppassend afleggen. Ik blijf dit een hele knappe prestatie vinden van die dames en heren. Chapeau! Ook dit is een tak van de wandel-/atletieksport.

West van Groesbeek, op de splitsing 25/40 km, hou ik een kleine rust. Het is inmiddels 11.30 uur, tijd voor mijn meegebracht lunchpakket. Nadat dit pakketje is verdwenen,  gaat het verder richting de voetbalvelden van Breedeweg, waar een binnenrust is. Hier hebben ze prima tomatensoep om mijn intern zoutniveau weer een beetje op peil te brengen. Hier komt na enige tijd ook Frans Leijtens binnenvallen, die de 60 km wegzet. Hij heeft al de nodige kilometers achter de rug, maar …………. er liggen er nog heel wat op hem te wachten.

St. Jansberg

Van Breedeweg gaat het richting St, Jansberg, een prachtig natuurgebied met ……… de laatste forse klim. Maar m.b.v. de bekende kreet “Voetje voor voetje” wordt ook deze helling genomen. Na wat omzwervingen door de bossen, wordt de voorlaatste wagenrust bereikt. In tegenstelling tot vorige jaren, zit ik nu in de achterhoede. Was in het verleden de post nog niet open – ik was veeeeeel te vroeg – nu staat alles klaar en was het er gezellig druk. Hier gaan enkele cola’s naar binnen samen met een boterham.

Met in gedachte dat er nu nog enkel asfalt voor me ligt, stap ik welgemutst op voor de laatste 12 km. Ik had beter moeten weten. Na zo’n 800 meter wordt het asfalt weer ingeruild voor bos-/zand-/kei-/onverharde wegen en paadjes door landerijen en bossen. Na 5 km is daar de laatste wagenrust; nog 7 te gaan. Vanaf hier kan ik de route zowat dromen. Iets voor het Afrikamuseum, hoog aan de rand van een open veldje, hou ik nog even halt. Het uitzicht is mooi en dat is niet alleen mij opgevallen. Een oude baas zit ook te genieten. Hij liep deze tocht voor het eerst en was toch wel een beetje overdonderd door de zwaarte van de tocht. Maar het uitzicht was top.

Samen hebben we de laatste km‘s afgelegd, waarvan de laatste 1.500 meters over heerlijk asfalt. Al met al een mooie tocht met aan het begin heel wat kuitenbijters. Gelukkig hebben die van mij het overleefd. Enkel de gps  gaf twee keer de geest; liever hij dan ik.

Dank aan alle vrijwilligers op de wagenrusten, waaronder Jannie, Herwin en Rinda. Ook de organisatie dank voor de – weer – mooie tocht.

Het profiel van de tocht. Klik voor een vergroting