Pelgrimage Margraten-Banneux

	Datum:	21 dec 2014 (altijd de laatste zondag vóór Kerstmis)
	Naam:	BANNEUXTOCHT (42, 36 of 25 km)
	Organisator:	Stg Pelgrimswegen & Voetpaden
	Plaats:	Margraten-Banneux
	Aantal km’s:	42
	Duur ±:	10 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

Je kunt er niet omheen: het is Kerstmis.

In 2009 gestart in Margraten: Op de route ligt veel sneeuw. Voor de H. Kerstmis ben ik te laat. Aankomst in de kerk: tijdens de communie.

In 2010 gestart in Margraten: De sneeuw schijnt niet weggeweest te zijn en daarbij wordt de voorraad geregeld ververst. Bij aankomst is de dienst voorbij.

In 2011 gestart in Val-Dieu: Met een groepje wandelaars uit Drunen e.o. ruim op tijd. Droog en rustig weer.

In 2012 weer gestart in Margraten: Eén regenbuitje van 07.00-20.00 uur. De holle weggetjes zijn beekjes geworden. Ook nu is de H. Mis al bijna voorbij.

In 2013 – Even niet.

2014. We gaan weer vanuit Margraten alleen op pelgrimspad naar Banneux. De weerberichten geven droog weer aan met in het begin van de avond wat motregen.

Bij de voorbereidingen op de kaart heb ik een vijftal routeringen gepland, mocht de situatie erom vragen. Het levert wat extra kilometers op, maar het loopt wat beter voor mij. Het moet wel leuk blijven, al is ‘leuk’ niet direct het juiste woord.

Om 06.45 uur ga ik op pad, de duisternis in. Van een maan is niet veel te zien, dus moet er geregeld bijgeschenen worden op de modderige landweggetjes. In Banholt staat de eerste kerstboom ons op te wachten. Het geeft een warm gevoel. Ook in Noorbeek, de tweede startplaats, steekt een opgetuigde kerstboom met kerstkribbe de wandelaars een hart onder de riem.

België wordt ‘binnengetrokken’.

Als het licht wordt, passeren we de Nederlands-Belgische grens en dalen af naar St. Maartens-Voeren. Hier is iedereen nog in diepe rust. De eerste holle weg ligt voor ons. Het is er modderig maar nog te doen.

Halverwege mijn eerste twistpunt. Voor mij ligt een heel lang stijgend bospad, dat vaak dienst doet als bergbeek. Gezien de regen van de afgelopen dagen, zal het er niet fraai bijliggen. Ik besluit de eerste routering te gebruiken.

Het is een korte maar stevige klim, maar eenmaal boven loopt het soepel weg. Via het gehucht Heye, deels verhard en deels landbouwweg, zie ik uitgerust na 2,5 km mijn medewandelaars weer terug. Hier tref ik Bertus van Ginkel, Frans de Roo en Renée Vroom aan, die in hun eigen tempo aan het trainen zijn voor de Bossche 100.

Al dalend komen we aan in Val-Dieu, de derde startplaats. Hier ‘botst’ de wandelaar tegen een kerstboom, gemaakt van lege gestapelde ‘Val-Dieu’-bierkratten. Binnen in de casse-croûte (kleine snackbar) is het druk. Bijna ben ik mijn stoel met jas kwijt, maar dat heeft zich alsnog ten goede gekeerd. Na een kop koffie en een boterham met ………, ga ik nog even aan in de abdijkerk, Mijn naamgenoot heeft hier zo te zien zijn woon- en verblijfplaats. Na een kort gebed, gaan we op weg naar Noblehaye.

Bekende plekken zien er nu ineens veel vriendelijker uit dan voorgaande jaren. Ook de steile afdaling door een wei naar het plaatsje Bolland gaat me goed af. In het dorpje blijven vele wandelaars even uitrusten, maar zelf ga ik even verder naar het kapelletje van Noblehaye.

Bertus (r) en zijn wandelgezelschap.

Bertus met twee medewandelaars komen net naar buiten en maken zo ruimte voor mij. Binnen is het goed toeven; warm en rustig. Ook wordt er door een voorgangster gebeden opgezegd. Hier nuttig ik weer een deel van mijn lunchpakket. Bij het verlaten van het kapelletje heb ik al besloten om de langere, maar droge route te nemen.

Via deze aangepaste route komt de wandelaar uiteindelijk weer op het juiste pad om te eindigen in Soumagne. Hier is het altijd dringen geblazen in de plaatselijke horeca. Als eenling is er gelukkig altijd wel plaats aan een tafeltje. Na een pilsje en een mandarijn, wordt de route vervolgd richting Nessonvaux.

Hiervoor moet wel een smal paadje gevolgd worden, dat is veranderd van een stroompje in een door de vele wandelaars kapotgetreden modderpad. Na het oord Olne gaat het verder bergafwaarts naar het stroomgebied van de Vesdre en komen we uit in Nessonvaux, de laatste grote plaats. Bij het station hou ik een kleine rust en knabbel weer een pindaham weg. Diverse lopers houden het hier voor gezien en worden opgehaald, maar velen gaan hier de berg op.

Ikzelf overweeg om hetzelfde te doen, maar de kuiten zijn goed aan hun veter getrokken, dus geef ik ze wat rust. M.a.w. ik maak wat meer meters, maar wel op een prettiger manier. Omdat het nog vroeg in de namiddag is, krijg ik boven Trooz (Fraipont) een mooi uitzicht op een oud fabriekscomplex van Impéria in Nessonvaux. Boven in Trasenster aangekomen begint de duisternis in te vallen. De laatste top wordt bereikt.

In afwachting op het begin van de dienst.

Nu volgen nog een weg door het bos, een stukje hei en een buitenwijkje van Banneux. Rond 17.00 uur wordt het heiligdom bereikt, waar om 17.30 uur de H. Mis begint.

De afvoer van de wandelaars met bussen richting Val-Dieu, Noorbeek en Margraten, had dit jaar heel wat voeten in de aarde. Jammer, maar een volgende keer zal het geleerde van dit jaar zeker in praktijk worden gebracht. De bus regeling zelf was prima: je opgeven en vóóraf betalen, anders geen plaats! Alleen hadden de buschauffeurs het waarschijnlijk niet begrepen, want die stonden niet op de afgesproken plek. Enfin, om 20.15 uur dan eindelijk op weg naar huis, samen met Bertus en zijn wandelcompanen.

Dit jaar dus een prima wandeltocht met hier en daar een eigen aanpassing op de route. Ook de dienst heeft zo zijn warme gevoelens en gedachten. Goed om te weten en voor herhaling vatbaar.