Laatste test: resultaat goed! Gereed voor Nijmegen

	Datum:	6 juli 2014
	Naam:	Zomerwandeltocht Den Dungen én Den Bosch
	Organisator:	Wandelsportvereniging Groot Gestel
	Plaats:	Den Bosch en omgeving
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	9 uur
	Google Earth	GDB-file (Garmin)	GPX-file	Foto’s

De dip in Gulpen deed me beslissen om de ingeschreven afstand van 50 km bij de start om te zetten in 40 km. Ik moest en zou weten of mijn ‘nieuwe’ schoenen op de 40 km geen aanslag zouden doen op mijn voeten. In Oisterwijk werd ik getrakteerd op blaren en in Gulpen wilde het hele onderstel na 22 km niet meer meewerken. Dus hoognodig tijd voor een ultieme test voor Nijmegen: de zomerwandeltocht van w.s.v. Groot-Gestel.

De start

Zondagochtend, na een hopeloze en lange voetbalavond met een klein lichtpuntje, was het vroeg opstaan om op 07.00 uur te starten. Om 06.30 uur aanwezig bij de start, waar het café Le Figaro aan het Stationsplein helaas nog niet open was. Dus geen toilet en – nog belangrijker – geen koffie. Ook de vrijwilligers zaten buiten op het terras zonder, maar hadden het geluk onder een grote parasol te kunnen zitten, voor het geval dat!

De nieuwsgierige lezer, die wilt weten hoeveel er nog meer fout is gegaan deze dag, …. helemaal niets!  Voor € 2,50, waarvan nog € 0,50 werd afgetrokken voor leden van bonden, was er op diverse punten gratis flesjes water, appels en gereduceerde prijzen bij diverse horecagelegenheden. Bij de start een prima routebeschrijving en een kaart met de routes erop en als klap op de vuurpijl werd, indien gewenst, de route op je eigen gps gepompt.

Hier verschenen ook Hans, Marion en Jannie en van de di-/do-avond wandelgroep uit Drunen. Zij gingen voor de 30 km en daar de routes bijna geheel samenvielen, ben ik met hen op pad gegaan.

Om 07.00 uur werden we dan eindelijk losgelaten. Door de Bossche binnenstad op weg naar het Bossche Broek.  Hier en daar keek een slaapdronken voetballiefhebber de lopers na, maar kon zich van de beweegredenen van de wandelaars totaal geen beeld vormen.

In het Bossche Broek, het gebied dat indertijd samen met de autoweg geheel onder water stond, waren de vogels al goed wakker. Die hadden geen last van het ‘gele kanarie’-syndroom en floten er lustig op los. Aan het eind van dit gebied stond de eerste koffiepost. Bestuursleden van de Bossche 100 bemanden/bevrouwden deze post wat goed te zien was aan de ketels en pannen met de kreet B100 erop. Na de koffie was ik pas goed wakker en helemaal top voor de rest van de tocht.

Ondanks de vele tochten die ik in gebied al heb gelopen, waren de routebouwers er toch in geslaagd om mij diverse mooie weggetjes en paadjes te laten bewandelen. Het was dus echt genieten. De tweede rust was gesitueerd in ‘Het Maaskantje’. Waarschijnlijk lagen de ‘filmhelden’ nog in bed, want in het centrum was het heel erg rustig. In de molen kon ik eindelijk een kleine boodschap achterlaten, wat het lopen ietwat makkelijker deed verlopen.

Het tweede deel van de tocht was een rondje om Den Dungen. Hier was de route grotendeels uitgezet over mooi begroeide dijkjes met prachtige uitzichten over het boerenland. Het zou een filmdecor kunnen zijn voor een film uit vervlogen jaren. De tijd had hier stil gestaan. Halverwege de lus werd de tweede startplaats gepasseerd, de herberg ‘De Poeling’, maar omdat we net van de rust bij de molen  afkwamen (4,8 km) zijn we doorgelopen.

Een van de vele ‘wielen’.

Over vele dijkjes met hier en daar het restant van een dijkdoorbraak in de vorm van een ‘wiel’, werden de noordelijke voorsteden van St. Michielsgestel bereikt. Op een mooie plek onder de bomen op een terras werd halt gehouden. In luxe loungebanken werd het meegenomen luchtpakket soldaat gemaakt. Vanaf hier waren er nog zo’n dikke 2 km te gaan, voordat de wegen van de 30 en 40 km zich zouden scheiden. Er zaten nu zo’n 23 km erop; nog een dikke 15 te gaan.

Bij het gehucht Halder nam ik afscheid van de didowa’s en ging op pad richting Vught. Ook hier werd de wandelaar langs de oude weg van St.Michielsgestel naar  Vught gevoerd, een mooi stukje natuur. Na het kruisen van de A2 liep het wandelpad door het Zorgpark Voorburg. Een prachtig complex, gelegen in een bosrijke omgeving waar vele mensen hoopvol tot rust kunnen komen.

Na dit park werden de buitenwijken van Vught doorkruist, waar ondermeer een waterpartij mij bekend voorkwam. KL 200 had op zijn verjaardag een feestje op het water van het Markizaat. In het nabijgelegen Health City was een binnenrust, waar ik mijn zoutreserves m.b.v. een heerlijke kop tomatensoep en een worstenbroodje weer op pijl bracht. Op een u.p.h. groot beeldscherm kom ik genieten van de wielrenners in Engeland. Gelukkig waren de meesten daar en had de wandelaar hier weinig last van de coureurs.

Het veerpontje

Vanaf hier was het bekend terrein. Via de Vughtse Heide, waar ik mijn Palmpje nuttigde in het café De Heuvel waardoor ik iets van de route afweek,  was het in een rechte  lijn naar de Dommel. De oversteek bracht de wandelaar weer terug in Het Bossche Broek. Nu werd de westkant bewandeld, waarbij we middels een klein pontje weer de Dommel moesten oversteken. Geen motor, geen bediening, . . . . .  maar op handkracht van . . . . . . . de wandelaar.

De laatste meters liepen langs de westwal langs de Dommel met een mooi uitzicht op de vele restauratiewerken van de vestingwerken. Nog even linksaf. langs het standbeeld van de schoonmoeders, en de 40 km zaten erop. Een vriendelijke ontvangst door een viertal dames deed alle dipjes – zo die er waren – vergeten.

Zoals al in het begin is vastgesteld, een prima tocht, mooie route, goed bewegwijzerd, goede routebeschrijving en ‘last but not least’ magnifiek weer. Alleen op de laatste twee km was een enkel spatje te voelen, maar zelfs dat was onvoldoende om een paraplu op te steken.
En de voetjes, niets geen blaar. De hele tocht gelopen op de ‘nieuwe’ schoentjes, nul, zero, null, niènte,  noppes problemos. Natuurlijk, je voelt wel dat je gelopen hebt maar zo wil ik de Nijmeegse Vierdaagse wel ingaan. Wel heb ik inmiddels besloten dat het in Nijmegen geen 50 km wordt zoals de intentie was, maar we gaan terugvallen op de 40 km. Minder kan niet, want dan mis ik de brug in Cuijk op vrijdag. 😉

Beste mensen van w.s.v. Groot-Gestel, dank voor deze mooie tocht.