Rode Kruis Wandeltocht Goirle


rodekruis
Datum:
5 april 2014
Naam:
Rode Kruis Tocht
Organisator:
Plaats:
Goirle
Aantal km’s:
40
Duur ±:
9,5 uur
Google Earth Garmin-file Info (E-pub) Foto’s

Vandaag  naar Goirle voor de derde Rode Kruis Tocht. Een mooie opwarmer voor de Rode Kruis Bloesemtocht a.s. zaterdag. Rond half zes uit de veren, inpakken, wegwezen en een uur later met een kop koffie bij de start. Het is er nog erg rustig, tenminste wat wandelaars betreft. De organisatie zelf is druk in de weer om alles gereed te hebben, voordat de grootste groep wandelaars zich komt melden. Klokslag zeven uur trek ik aan mijn stutten. Gezien de beschrijving lopen we vandaag dezelfde route, maar dan andersom, afgezien van een enkele minimale aanpassing.

In de polder, even buiten de ‘stadskern’, komt de zon mooi op boven de einder. Een mooi gezicht, waar goed notie van wordt genomen, daar volgens de weerprofeten in De Bilt verderop in de dag de wolken alleen maar zullen toenemen. De eerste rustpost op 3,7 km is nog druk bezig met opbouwen maar ze hebben al wel de koffie klaar. 3,7 Km is ook eigenlijk geen rustmoment voor een 40-kmloper, maar we hebben de tijd en dus gaan we genieten. Nog even zoeken in diverse dozen naar de suiker en de melk en mijn tocht kan niet meer stuk.

Op weg naar de Roovertse Schuur ontmoet ik nog een oud-collega met zijn kleinzoon. De jonge spruit is o.l.v. opa aan het trainen voor de Nijmeegse Vierdaagse en zoals het er naar uitziet, wordt hij dit jaar de jongste deelnemer. Heel veel succes. De rust bij de Schuur baadt in een lekker zonnetje. Helaas heeft hier de pechvogel toegeslagen en is de stroomvoorziening even van slag: dus geen warm water en dus geen koffie. Maar een kniesoor die daar op let.

Van hieruit gaat het in een rechte weg/bospad naar de 1e caférust. Onderweg is het genieten van de mooie vergezichten over de hei. Bij het Belgisch café aangekomen, is het eerste wat opvalt de Rode Kruiswagen. Op alle posten zijn ze vertegenwoordigd. Kan ook niet anders, gezien de naam van de tocht. Gelukkig hebben de dames en heren van het Rode Kruis weinig tot niets te doen.

In het café wordt het zoutgehalte weer op peil gebracht middels een lekkere kop tomatensoep en wordt mijn lunchpakket aangesproken. Goed uitgerust ga ik op pad voor het lusje van 7,5 km. Wat was voorspeld wordt bewaarheid. Zachtjes begint het te regenen, of beter gezegd, te miezeren. Er komt zelf een moment waarop de paraplu wordt opgezet. Gelukkig is dit alles van korte duur en bij terugkomst bij het café s het inmiddels weer (bijna) droog.

Hier wordt het ‘broodnodige’ Palmpje weggewerkt. Ook melden zich hier twee trainingsmaatjes van de donderdagavond. Ook zij zijn druk in de weer om gereed te zijn voor Nijmegen. Na een lange rust – ik heb tenslotte betaald tot 17.00 uur – wordt de terugreis via de Schuur aanvaard. We wandelen hier op de grens tussen België en Nederland en dat is goed te merken aan de sms’jes die de provider rondstrooit. Ergens midden op de hei, op een grote dikke eik, tref ik een plaquette aan. Indrukwekkend is de tekst. Zo te zien de laatste ‘rustplaats’ van een dierbare.

Bij de Schuur wordt ik verrast door de twee oudste kleinkinderen met hun pappa. Ze wilden wel eens zien hoe opa eruit ziet tijdens het wandelen. De animo om samen met mij het laatste stuk mee te lopen spat er nog niet helemaal vanaf. Wie weet, over een aantal jaren ….. Nu alleen nog samen wandelen met de Avondvierdaagse is ook al goed.

Bij het vertrek bij de Schuur, op weg naar de laatste rustpost, ben ik inmiddels de laatste loper. Komt me bekend voor! Gelukkig kan ik onderweg de rode lantaarn overdragen aan een echtpaar. De route gaat o.m. via de gedenkplaats voor enkele gefusilleerden uit Goirle, Gorp en Rovert en de prachtige bossen  van de Roovertse Hei naar het Bankven; de laatste rust. Ook hier is men inmiddels bezig met het opruimen, maar de verzorging is nog intact. Met twee pakjes frisse melk, geniet ik van de drukke ruimactiviteiten op de rustplaats. Rond kwart voor vier is het tijd om op te stappen.

Onderweg probeert men nog m.b.v. een pijl de wandelaar in een boom te krijgen, maar zo te zien is niemand daar ingetrapt. Via de restanten van een oud pomphuisje met open bekken met rillen, naderen we de rand van Goirle. De finish is nu vlot bereikt en om half vijf klok ik uit. Nog ruim een half uur over!! Na een moeilijk gesprek – een oorverdovend orkest speelt in de finishruimte – verdwijn ik richting de kleindochters. Dank aan alle vrijwilligers, al of niet van het Rode Kruis. Het was weer de moeite waard om in het ‘Goolse’  rond te lopen.

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

  

  

  

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.