Rode Kruis Knoppentocht, aka Bloesemtocht

	Datum:	20 april 2013
	Naam:	21e Rode Kruis Bloesemtocht
	Organisator:	Stichting Nationale Rode Kruis Bloesemtocht
	Plaats:	Geldermalsen
	Aantal km’s:	40
	Duur ±:	Iets minder dan 9 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Waar is de trein?

Zaterdag 20 april 2013: de Rode Kruis Bloesemtocht. Gezien de ervaringen van de afgelopen edities, mag men de tocht wel gaan omdopen in de Rode Kruis Knoppentocht. De keren dat er echt sprake was van bloesem, zijn op één hand te tellen. Maar een kiesoor die daar op let. Het is dan ook voor velen (maar niet voor mij) een trainingstocht voor de Nijmeegse Vierdaagse en dus moeten er kilometers worden gemaakt. Dat dit kan gebeuren in een prettige sfeer en een prima verzorging is dan mooi meegenomen.

Dus wel of geen bloesem, wel of geen Nijmegen, we gaan er weer lopen; ditmaal met twee dames van de wandelclub The Walking Companions. Al vroeg (05.00 uur) begint de dag; om 05.45 uur komt de ‘taxi’ voorrijden. Releaxed gaat het richting Beesd, waar rond 06.30 uur de trein wordt genomen naar Geldermalsen. De parkeerplaats is op twee auto’s na leeg. Voor ons vanavond geen lange wachttijden om het parkeerveld te verlaten, geen files richting autoweg en – mocht het gaan regenen – geen slippende wielen in het moddernatte grasland.

En terwijl de ‘hazen’ in het startvak al staan te trappelen, wordt er nog eerst een kop koffie genoten. Om vijf over zeven gaan we op pad om al gelijk bij ‘Brug 0’ in een grote file te staan. De oprit is door de nachtelijke kou en de opkomende dauw ietwat aangevroren, waardoor vele wandelaars heel voorzichtig en met moeite de brug passeren. Je wilt tenslotte niet na 500 meter al terug naar huis moeten gaan met een dubbele beenbreuk of iets wat daar op lijkt. Dan al krijg ik het gevoel dat het een stuk drukker is dan in voorgaande jaren.

Mijn begeleiding is al snel uit het zicht verdwenen, terwijl ik links en rechts rondhuppel om wat foto’s te maken. En als een echte genist, gaat de interesse natuurlijk uit naar de gebouwde bruggen.

Shadows, walking around.

De zon laat zich al vroeg zien boven de einder. Het beloofd een mooie dag te worden. Lange schaduwen van de wandelaars bewegen zich voort door de weilanden naast de route. Vóór Beesd loop ik Syl en Sylvia achterop. Met Sylvia wordt nog eens teruggedacht aan de drijfnatte tocht in Houten, ongeveer 1.5 maand geleden. Sinds mensenheugenis de eerste dag waar 24 uur lang de regen constant omlaag viel.

Syl weet me nog te verleiden om twee paar ‘pink coloured’ veters te kopen. Met het goede doel in het achterhoofd kan ik de verleiding niet weerstaan. Bij de splitsing 25/40 scheiden onze wegen. Ze moeten deze middag nog naar een feestje.

Bij post De Jong tref ik mijn beide begeleidsters weer, naast nog vier leden van de club. Gezevenen gaan we verder. Mijn beide dames verblijd ik met de paarse veters, maar hierdoor wordt ik gelijk verplicht om een les ‘Knopen en sjorringen’ al wandelend te geven. Er moet een scoubidou gemaakt worden. Na wat ‘doe met mij mee’ instructies, gaat het verder wonderwel goed. Na vele kilometers wordt de scoubidou uiteindelijk zichtbaar.

Het weer is fantastisch; een heerlijk zonnetje en een zacht briesje dat soms op de hooggelegen dijken was frisjes aanvoelt. ‘Maar dat mag leije!’ Door de afwezigheid van bloesem is het moeilijk zoeken naar een klein takje met bloemetjes. Gelukkig staat een struikje Gouden Regen langs de kant van de weg, dat nu een takje moet missen. Op de route passeren we een klein monumentje, waar een aantal jaren geleden een wandelaar van de Bloesemtocht is overleden. Het takje Gouden Regen vindt hier zijn plek.

Inmiddels is het zulk goed weer, dat ik m’n wandeljas uittrek. In Rumpt aangekomen staat hier (weer) de stand met porties annanas. Ik kan het niet laten een doosje te kopen; het smaakt voortreffelijk. Verderop bij de officiële rustpost Albertine wil ik – ik loop weer alleen – een Palmpje ‘scoren’. “Helaas meneer, we hebben alleen Heineken Pils.” “Helaas jongeman, dan raak je aan mij niets kwijt.” Dan maar geen Palmpje.

‘t Hemerts Visserskoor

Bij de veiling heb ik de twee dames weer bijgehaald. Onder het gezang van ‘t Hemerts Visserskoor, genieten we van een kop koffie en de laatste resten van de meegevoerde lunch. Gedrieën worden de laatste kilometers weggewerkt. Op het laatste rechte end is het weer ‘razend druk’; we zijn dan ook al ruim één uur eerder binnen, 15.45 uur.

Het was dit jaar weer eens een mooie zonnige tocht met diverse bekenden. Zelf begin ik me aan te leren om veel te drinken onderweg. Het resultaat hiervan is dat ik nadien minder last heb van pijnlijke, stramme enkels. Vandaag (zondag) ben ik in ieder geval redelijk inzetbaar.

Ilsa en Karin, bedankt voor de gezellige tocht, ook al liep ik vaak achterop. Syl en Sylvia, dank voor de gezellige babbel onderweg. Ik ben benieuwd of ik nu klaar ben voor Hilversum.