Kempenlandtocht 2011

	Datum:	5-6 augustus 2011
	Naam:	Kempenlandtocht (Kennedymars)
	Organisator:	wsv OLAT
	Plaats:	Geldrop
	Aantal km’s:	55 (van de 80)
	Duur ±:	11,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Ondanks de minder florissante weersverwachting, toch de afmars gepleegd naar Geldrop waar OLAT zijn Kempenlandtocht heeft gepland. De ervaring van vorig jaar was de reden om daar weer te starten. Mooie route en een goede verzorging; daar ben ik wel voor te porren. Daarnaast zou ook mijn uitgevallen wandelmaat van vorig jaar revanche willen halen. Helaas kwam v.w.b. dat laatste nog vóór de start een einde: knieproblemen.

Al vroeg aangemeld en vervolgens wachten tot 23.00 uur. Ook Marc en Ronald liepen deze tocht mee, al zal ik van hen waarschijnlijk alleen bij de start hun rugnummer zien. Nadat ‘onzen Henk’ door de organisatie in het zonnetje werd gezet voor zijn 150-ste Kennedymars, werd klokslag 23.00 uur het startschot gegeven.

Met een paar spiksplinternieuwe halfhoge wandelschoenen van Hanwag (‘s ochtend opgehaald ter vervanging van het paar dat mij parten speelde bij de Nijmeegse Vierdaagse) werden de eerste km’s weggewerkt. Het moet gezegd zijn, de schoenen liepen voortreffelijk: nergens pijntjes of drukpuntjes.

De route bestond uit een grote nachtlus van 55 km en een daglus van 25 km. De nachtlus was dezelfde als die van vorig jaar en met die route in de gps, was het relaxed lopen. Bij de verzorgingsposten was telkens een overvloed aan smakelijke hapjes en drankjes. En dan heb ik het nog niet eens over de bediening!

Ook de weergoden bleven de wandelaars goed gezind. Zonder een drupje regen en een temperatuur in de nacht van rond de 18 graden, was het goed lopen. Bij de eerste caférust in Riethoven, het ‘Waterloo van Wil’, was het zelfs aangenaam om op het terras te zitten i.p.v. binnen in het restaurant.

Tot aan deze rust ging alles in een lekker stevig tempo. Zelfs Ronald en Marc zag ik geregeld bij de wagenrusten. Maar hierin zat ook mijn grootste beginnersfout. Na de rust in Riethoven werd duidelijk dat ik iets teveel van mezelf had gevraagd. Naast de niet geheel verdwenen inspanningen van Nijmegen en de nieuwe wandelschoenen, werd het hoge tempo mij uiteindelijk fataal. In de laatste 15 km van de nachtlus, begonnen de voeten behoorlijk te vervelen. Alsof alle botjes van plaats waren verwisseld.

De keus werd uiteindelijk niet zo moeilijk: STOPPEN. Voor 2011 heb ik een andere tocht boven aan mijn doelenlijstje staan: de Z…totZ…-tocht in september. En gezien de wetenschap dat OLAT in het tweede deel van de Kennedymars de zandpaden, waterkanten en prikkeldraadpaadjes niet uit de weg gaat, viel het besluit om op 55 km te stoppen bij de 2e grote rust/start- en finishlocatie.

Als voorlaatste loper – Henk zou nog achter mij lopen – heb ik me afgemeld en ben met een onbevredigend gevoel huiswaarts gekeerd. Al zo lang aan de wandel en dan nog die domme fout maken van een te snelle start.

Zal ik het ooit leren ??