Kennedymars, Hilversum

Datum:  
07/08 mei 2010
Naam:  
Kennedymars de LAT
Organisator:  
sv De Lange Afstand Tippelaars
Plaats:  
Hilversum e.o.
Aantal km’s:  
80
Duur ±:  
18,5 uur
Google Earth Garmin-file GPX-file Foto’s
Mijn tweede KM staat voor de deur. Na het niet-uitlopen van de KM in Winterwijk en wat medische hick-ups van ondergetekende, moet dit toch echt de eerste van 2010 worden die ik ga uitlopen. Na een gedegen fysieke voorbereiding en een controle van de ‘belading’, vertrekken we al vroeg naar het ‘battle field’ rond Hilversum.

Door files op de A27 komen we via Ouderijn toch nog ruim op tijd aan in de ‘Arena’. Daar word ik al gelijk digitaal vastgelegd door Voy, die met enig leedvermaak ons Walkers komt uitzwaaien.

Gewapend met o.m. een prachtig schilderij van een clublid van de LAT dat bij mij per abuis was bezorgd, en mijn weekendtas meld ik mij aan. Vriendelijk wordt je door de organisatie ontvangen en gelukkig kan ik het schilderij bij het startbureau achterlaten. Uitgerust met een ‘lotenboekje’ mag ik wachten tot de start. Met de aanwezige W4W-ers wordt een hoek van het lokaal veroverd. In no-time rollen de W4W-ers nu binnen en de hoek is al snel te klein. Daar ook de temperatuur drastisch omhoog loopt in het lokaal, ga ik buiten verder afwachten.

Na de veiligheidsinstructie door de organisatie en een woord van de gemeente, wordt rond 22.00 uur gestart. De eerste kilometers loop ik op met Zoef Sloef en Suseltje. Hier kan ik heerlijk in het Limbabwnees ‘kalle’. De route is natuurlijk bekend van 2009 en vastgelegd in de gps. Toch kom ik hele stukken tegen die me niet bekend voorkomen. ‘Zwarte gaten’, is het commentaar.

Door de duisternis, die eigenlijk helemaal niet zo duister is, worden Naarden, Muiderberg en Muiden ‘veroverd’. Bij de spoorbrug bij Weesp beginnen de vogels zich al te melden. Ondanks dat het ogenschijnlijk nog niet echt dag wilt worden, fluiten de vroege vogels in de bossages om ons heen. De enige andere reden zou kunnen zijn dat ze gewekt zijn door ‘dwazen’ die zo nodig in de nacht willen wandelen. Ik probeer de diverse W4W-dames bij te houden, maar het ziet er deze wandeltocht naar uit dat het hele damesdetachement aan de EPO zit. Dus loop ik regelmatig rustig zonder begeleiding, genietend van de duisternis, naar de eerste caférust.

In Diemen aangekomen, komt de weekendtas erbij en maken we ons op voor de tweede ‘ battle’: Diemen-Loenen. Schone sokken, T-shirt en theedoek. Na het wegwerken van enkele LAT-boterhammen en ‘n cola, ga ik op weg met Jan.

Gelukkig heeft Jan ook geregeld last van ‘black holes’ en kunnen we elkaar geregeld aanvullen. Via de flanken van Amsterdam-Zuidoost en Driemond volgen we de prachtige route langs de Gein en via een korte doorsteek stuiten we op het Amsterdam-Rijnkanaal. We zouden hier ons ‘doel’ moeten zien. Helaas. De broodnodige brug lag nog steeds verscholen in de mist. Dit maakte het er niet gemakkelijker op.

Zo komen we aan bij wagenrust 3. Door de LAT is de lat v.w.b. de verzorging op hoog niveau gelegd. We kunnen ons tegoed doen aan warme en koude dranken. Allemaal alcoholvrij. Maar daar was rekening mee gehouden. De verzorgingstrein van Dr. Pain had deze ommissie al onderkend en ervoor zorg gedragen dat een Palmtje bij de hand lag.

Na deze ‘shot’ werd de lijdensweg richting brug, die nog steeds verborgen was in de mist, weer opgestart. Inmiddels zaten we in de kopgroep van de achterblijvers. Dat geeft toch wel een rustig gevoel. Na een georganiseerde plaspauze, kwam weldra de brug tevoorschijn uit de mist. Jan miste de roltrap/lift en moest dus deze ‘stairway to heaven’ op eigen kracht nemen. Dat hij nog voldoende energie had, bleek wel uit de poging om nog hoger te klimmen dat het voetpad dat ons over het water zou brengen. Inmiddels had Berend ons ingehaald.

Via Vreeland met zijn rondje over de bruggen, komen we uiteindelijk in Loenen uit waar we rondje om de kerk lopen. Ik ken mensen die een kortere weg weten!! Daar werden we opgewacht door o.m. het bekende W4W-damesteam, dat hier nog eens werd versterkt door de ‘TGV-Bleu’. Liefdevol werd door haar het diverse aanwezige leed digitaal vastgelegd, zo in de geest van: ‘Dat heb ik mooi gemist.’

Na een ietwat houterige start (spieren) gaan we gedrieën op pad langs de Vecht richting Breukelen. Door de energie van Berend en mijn fotografische activiteiten, zijn de twee heren alras uit mijn zicht verdwenen. Geen nood. Rob en Bertus lopen nog achter mij. Het eerste bankje is voor mij en ik wacht daar op Bertus om zo gezamenlijk de glorieuze intocht in Hilversum te beleven. Rob loopt vlak achter ons en komt steeds naderbij. Als ik hem vraag ‘Hoe gaat ie?’ wordt ik nors teruggefloten. ‘Stomme vraag, Bernard. Zie je niet aan mijn tred hoe het gaat?’ Inderdaad, heeeeel erge domme vraag. Menige hinde in de vrije natuur zou jaloers zijn op de soepele tred van Rob. Rob, bij deze mijn excuses.

Ons wacht de lange kaarsrechte route langs de Loosdrechtse Plassen met een kleine détour door Tienhoven. Zo rustig als het op de grond is, zo druk is het in de lucht. Vliegtuigjes, zweefvliegers, heli’s, het bromt en zoemt behoorlijk. Ik begin zelfs meelij te krijgen met de bewoners (o.a. Gerrit) in de buurt van dat vliegveld in Nieuw-Loosdrecht.

Bij de laatste wagenrust blijkt dat we nog steeds in de kop van de staart zitten. We hebben zelfs nog een zee van tijd over voor de laatste 5 km. Goed gevuld en gelaafd gaan we op pad voor de apotheose van deze tocht. Hoe dichter we de finish naderden, hoe meer vertwijfeling zich meester maakte van Bertus. Al twee keer was hij bij deze tocht in de laatste meters nat geworden. De laatste keer mocht ik zelfs met hem meegenieten. Donkere wolken dreven door het firmament. ‘Zou het dan toch …..?’

Gelukkig werd de eindstreep droog gehaald. D.w.z. droog van het regenwater, maar nat van het zweet. Aangekomen bij in het finishlokaal werden we wederom vriendelijk onthaald door de organisatie. Het merendeel van de W4W-familie was al naar huis. Wij hadden dan ook erg veel tijd genomen voor deze 80 km: 18 uur en 45 minuten.

Maar ………….. mijn doel voor deze tocht was gehaald. Uitgelopen binnen de tijd. Dat geeft de burger moed voor de komende tochten. Graag wil ik mijn W4W-familie – in bijzonder Angelique & Co, Jan, Bertus en Gerrit -, de organisatie, het KNMI, maar vooral de mensen op de verzorgingsposten danken voor de prima afhandeling van al mijn verzoeken. Jammer dat dat ene verzoek het niet heeft gehaald: De Bossche Bol.

En nu op naar Oosterhout.

1 comment to Kennedymars, Hilversum

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

  

  

  

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.