Winterswijk-Arnhem

	Datum:	18-19 februari 2011
	Naam:	Kennedymars Winterswijk-Arnhem
	Organisator:	Lange afstand Wandelen Oost Gelderland
	Plaats:	Winterswijk-Arnhem
	Aantal km’s:	80
	Duur ±:	17,5 uur
	Google Earth	Garmin-file	GPX-file	Foto’s

Na het staken van deze tocht op 60 km vorig jaar en de erbarmelijk verlopen KM in Leerdam, was ik erg benieuwd hoe deze herkansing zou gaan uitpakken. Zoals vermeld in de flyer had men heel goed geluisterd naar het commentaar, dat vorig jaar is aangeleverd. Voor mij was het criterium om mee te doen, de toezegging dat men nu in eigen tempo de eerste 40 km kon gaan lopen. De route zou worden gepijld en men zou een routebeschrijving meegeven. Dus geen gestress en gesjouw achter een voorloper. M.a.w., we gaan een poging wagen.

Vrijdagavond rond 19.00 uur vertrokken naar Arnhem, waar al diverse bekenden en onbekenden in afwachting waren van de bus, die ons naar Winterwijk zou brengen. Na een kopje koffie nog even wat gebuurd om vervolgens me te melden bij de ‘buscommandant’ voor het in ontvangst nemen van de diverse ‘waardepapieren’. In de hal trof ik Eduard en Edwin, ooit getroffen bij een kennedymars in Leerdam.

Na een succesvolle busreis op de achterbank werden we gedumpt bij de startlocatie. Nog even werd schuifelend het asfalt geïnspecteerd. Vorig jaar lag ik al na enkele meters bijna op mijn gezicht door de gladheid. Dit jaar niets van dat alles. Prachtig weer en een strak wegdek; het gaf de burger moed.

Binnen was het al een drukte van jewelste, waaronder Appie en Jannie, Coert en later Ronald en Marcel. Na de uitreiking van enkele diploma’s, werd om 23.00 uur de ‘duiven’ gelost. Voorop een kleine doch snelle groep die de route voor het gewone volk zouden aanstampen/gladmaken, gevolgd door de vele lopers met de routebeschrijving in de hand en de oogjes speurend naar de pijlen. U mag raden in welke groep de schrijver zich bevond.

Het klopte allemaal. De beschrijving, de pijlen, het weer, de temperatuur, mijn wandelkompanen voor deze tocht, de zin en de tijdsplanning. Voor deze tocht werden 19 uur ingeruimd, dus werden we uiterlijk om 18.00 uur terugverwacht in Arnhem. Alles wees erop dat het dit jaar zou gaan lukken.

In het begin deden we het rustig aan. De spieren moeten wel de kans krijgen om warm en soepel te worden. Na de busreis wilt e.e.a. wel even gaan vastzitten. Al heel snel liepen we vooraan in de kop van de staart. Af en toe was het opletten geblazen maar m.b.v. de aanwijzingspijl, direct na de bocht gevolgd door een bevestigingspijl, konden we niet fout lopen.

De eerste wagenrust was weer zoals vanouds. Ruim verlicht en goed voorzien van allerlei drank en etenswaar en zelfs een heus rijdend toilet. Deze zou de hele tocht geregeld te zien zijn op de route. De temperatuur in de nacht was prima om te lopen. Met mijn twee wandelgezellen bereikten we rond 02.45 uur de eerste binnenrust in het café. Hier blijkt maar weer hoe vriendelijk wandelaars zijn onder elkaar. Vele wandelaars maakten gelijk plaats voor ons door op te staan en gelijk in de duisternis te verdwijnen. Zo hadden wij voldoende ruimte om even bij te komen.

Wagenrust 2 bevond zich in een boerenschuur, maar door een dalende temperatuur was het verstandig om niet te lang te blijven hangen. Na een kopje koffie en een broodje gingen we weer op pad richting de tweede binnenrust in Doetinchem. Het moet een mooie omgeving zijn, maar door de duisternis en het wegblijven van een volle maan achter een wolkendek was hier niet veel van te zien.

In Doetinchem konden we gebruik maken van de tassenservice. Na een korte broodmaaltijd en wat koffie, de nodige kleding gewisseld incl. schoenen. Om en nabij 07.00 uur, bij aanvang van de dagenraad, zijn we voor de tweede helft vertrokken. Dit betekende dat we de eerste 40 km in 8 uur hadden gelopen. Daar waren we best trots op; zo hadden we ruim 11 uur over voor de rest.

Maar ook wisten we dat in de tweede helft een tweetal ‘snacks’ zaten: de IJsseldijk en de Posbank. De temperatuur was inmiddels ook een heel eind gedaald en zou tot de Posbank niet veel beter worden. Gelukkig had ik handschoenen bij me. (Tip voor volgend jaar.)

Het wandelen met mijn twee wandelmaatjes was een genot. Eenieder kon zijn eigen ding doen en liep je te ver voor de troepen uit, dan wachtte je vrolijk tot eenieder weer bij was. Ik heb geregeld gebruik gemaakt van deze dienst door met mijn ‘muziek op de oren’ weg te struinen. Zo kon ik geregeld een dipje wegwerken. want die kwam in de tweede helft nogal een op. Door met een paar betrekkelijk nieuwe schoenen na de rust te starten, werd ik geplaagd door een blaar. Achteraf gezien stelde het niets voor, maar het knaagde/prikte wel.

De IJsseldijk leek mij dit jaar een stuk korter. Vorig jaar ging daar het licht uit, maar nu …. oké het is een eind, maar het liep nu een stuk beter. Misschien dat de gedachte aan de warme hamburger van vorig jaar bij het pontje hielp. Het scheelt in ieder geval een slok op een borrel, dat je mensen voor je en achter je ziet. Dat was vorig jaar anders.

Bij het pontje aangekomen, wachtte aan de overkant warme worsten en andere lekkernijen op ons. Jammer dat het hier verdullemes koud was. Zo koud zelfs, dat bij Eduard even het licht uitging. (Voor mij hier een bekend gevoel.) We zijn dan ook niet lang blijven zitten, want dat zou vragen om ellende zijn.

Stijf van de kou strompelden we Dieren binnen. Gelukkig uit de wind ging het weldra een stuk beter met ons en eenmaal in de bossen van de Posbank was de kou helemaal weg. Deze laatste 20 km waren inderdaad de mooiste van de hele tocht. Via bospaden en betonnen fietspaden bereikten we rond 13.30 uur restaurant ‘De Posbank’. Hier hebben we onder in de ‘kelder’ ruimschoots gerust.

Om 14.15 uur zijn we op pad gegaan voor de laatste 10 km, waarvoor we iets minder dan 4 uur voor hadden. Dat moet dus te doen zijn. Maar nog even werden de spiertjes getest bij het omlaag en weer omhoog gaan van de Posbank. Nadat ook deze beproeving over was, werden we beloond met enkele zonnestralen. Hierdoor steeg het moreel tot ongekende hoogten. We hadden de gladiolen al in zicht.

De laatste wagenrust. Hier kwamen de laatste lopers van de tocht bij elkaar, incl. de pijlophalers. De sfeer was erg gezellig, maar helaas moesten er nog 5 km worden weggewerkt. Met z’n zessen gingen we op stap, de verzorgingsploeg achterlatend met de opruimwerkzaamheden. Inmiddels weet men dat ik op een gegeven moment de stal heb geroken. In een prettig tempo, gevolgd door mijn twee wandelmaatjes, zijn we op de finish afgestevend.

Eindtijd: 16.35 uur. Totale duur: 17 uur 32 minuten voor 80 km. Met dit resultaat mogen we blij zijn.

De laatste hindernis: de trap naar het finishlokaal. Binnen wacht een vriendelijke begroeting, een prachtige medaille met oorkonde, een roos en – zeker niet onbelangrijk – twee stempels voor de ‘boekhouding’.
Na een drankje en wat napraten, afscheid genomen van mijn twee wandelcompagnons. Eduard en Edwin, dank voor jullie prettig gezelschap. Mede door jullie, al of niet zinvolle betogen, heb ik deze streep weer gehaald. Mijn revanche op 2010 is gelukt.

Om even een beeld te krijgen van deze tocht: